Fotoclub Heerenveen

Afgelopen week las ik in de krant (NRC 27 januari) een stukje met de titel: "Terugkeer van de zuurtjeskleur". Het ging over de ontwikkelingen binnen de fotografie, de overgang van analoog naar digitaal. De schrijver van dit artikel meldde onderandere, ik citeer: "Een paar jaar geleden leek digitale fotografie in alle opzichten beter dan analoog. Maar de fotograferende burger begint iets te missen: variatie in beeldtaal. Want qua kleurpalet ogen digitale foto's allemaal gelijk. Weer analoog gaan fotograferen is de beste oplossing en zeker de eerlijkste. Erken je nederlaag en omarm het oude filmrolletje."
Dit is taal naar mijn hart. Voorstanders van het digitale zullen zeggen dat het allemaal gemakkelijker en vooral goedkoper geworden is. Ook de vooruitgang is nu eenmaal niet te stuiten. Echter ...., voor mij is een foto een afbeelding op papier. Iets tastbaars, iets wat ik in mijn hand kan houden. Bij menigeen komt zo'n afbeelding helaas nooit verder dan een beeldscherm. We hebben daar zelfs een naam voor bedacht: een digi (wat een woord). In vergelijking met mijn foto, wat is een digi dan eigenlijk? In mijn ogen niks, zelfs geen gekleurde lucht.
Geef mij maar een echte ouderwetse foto, digi's zijn aan mij niet besteed.

PS. Het complete krantenartikel is te lezen onder het hoofd "Extra" op deze site.

Ik denk ook dat de ontwikkeling van internet als medium hier een grote invloed op heeft.

Analoog versus digitaal. Ja, de strekking van het artikel is duidelijk. Een foto is snel gemaakt, iedereen kan het en maakt massa’s foto’s die één keer bekeken worden. Om mij heen verbaas ik mij dat alles bewaard wordt en alles gemaild en gezien moet worden en velen niets meer weg gooien.
Fotografie is dichterbij gebracht en daar is niets mis mee.

Ik zie het niet als negatief of verarming van de fotografie.
Voor mij, en gelukkig vele anderen, is het nog steeds het mooiste om een afdruk te bekijken.
Dat je digitale foto’s makkelijk foto’s kunt delen en uitwisselen is mooi meegenomen.

Het pleit voor onze fotoclub dat we foto’s niet meer met de beamer laten zien, maar alleen afdrukken!

Of een foto nu analoog of digitaal gemaakt is, doet er niet toe.
Het gaat om de eigenheid van de foto en dus van de fotograaf.
Ik verwijs naar exposities, maar ook naar wat wij op fotoavonden tonen, waarbij ieder zijn eigen stijl heeft en ontwikkeld. Het gaat om het beeld, de wijze van kijken en wat je als fotograaf over wilt brengen. De een kan dat veel beter dan de ander.

Tot slot. Ik verwacht een kentering in de veelheid van wat allemaal gefotografeerd en opgeslagen wordt. Ik zie en hoor om mij heen dat het archiveren nauwelijks gebeurt en men ‘er in om komt’.
In 2006 ben ik van analoog naar digitaal over gaan. Onze ‘huis, tuin, keuken, vakantie en familiefoto’s’ lieten we eerst nog afdrukken, na 1,5 jaar niet meer. Sinds 2 jaar maken van ieder jaar een fotoboek, en zijn we weer terug bij af. Want het jaar, al bladerend op de bank in een fotoboek doorkijken en laten zien, is leuker dan op het computer scherm!